Kiełki wciąż jeszcze nie zdobyły takiej popularności, na jaką zasługują. Zwykle uprawiamy rzeżuchę na Wielkanoc i na tym koniec. A szkoda, bo dostarczają organizmowi dużo błonnika oraz wiele witamin i mikroelementów. Dla przykładu - kiełki słonecznika zawierają cynk, mangan i selen, kiełki soi są bogate w białko oraz niewielkie ilości witaminy A, B, C, a kiełki pszenicy charakteryzują się wysoką zawartością cynku, witamin C i E oraz witamin z grupy B.
W sklepach dostępne są - w lekkich plastikowych pudełkach, gotowe do jedzenia - kiełki z grochu, buraków, brokułów, soczewicy, soi, kukurydzy, pszenicy, fasoli Mung, ciecierzycy, siemienia lnianego, lucerny, owsa czy słonecznika. Różnią się przede wszystkim intensywnością smaku. Łagodniejsze i delikatnie słodkawe są kiełki lucerny, soczewicy czy pszenicy, natomiast zdecydowanie bardziej intensywne - rzodkiewki, rzeżuchy, brokułów oraz buraków. Kiełki fasoli Mung są nieco bardziej kwaskowata, natomiast kiełki słonecznika charakteryzują się orzechową nutą.
Czym kierować się przy doborze kiełków? Łagodne sałatki i kanapki będą dobrze smakować z delikatnymi kiełkami soczewicy, pszenicy czy lucerny. Jeśli przygotowujemy danie bardziej pikantne, to z kolei pasować będą wyraziste smaki kiełków rzodkiewki, rzeżuchy, buraka i brokułów. Do gotowania lub smażenia świetnie nadają się kiełki grochu czy fasoli Mung.
