Na tarasie przykrytym markizą w biało-czerwone pasy kończy śniadanie grupa artystów. Daleko w tle, za nadrzecznymi krzewami, widać wodę, a na niej żaglówki. To Sekwana, ta sama, która płynie przez Paryż, ale w zupełnie innej roli. Tu zapomina się o cywilizacji, o pędzie, o tempie życia. W podparyskim Chatou nie ma miejskiego zgiełku (choć miejscowość staje się coraz popularniejszym letniskiem), pełno tu kąpielisk, wypożyczalni łodzi, małych kawiarenek na świeżym powietrzu. Odkąd dochodzi tu linia kolejowa, wielu Paryżan wsiada do pociągu na Gare Saint-Lazare, by zostawić za sobą wielkomiejski bałagan i odpocząć w sielankowej okolicy. Malarze, krążący na co dzień od marszanda do marszanda, jadą na wieś, gdy paryski gwar staje się dla nich zbyt natarczywy.
Artyści - malarze, pisarze, aktorki - wysiedli dziś rano na małej stacyjce w Chatou. Spragnieni ruchu i świeżego powietrza ruszyli na przystań, wynajęli łódki, a teraz - zmęczeni porannym wiosłowaniem - odwiedzili znaną restaurację w pensjonacie Maison Fournaise. Nieśpiesznie dopijają wino, kończą owoce, wyraźnie zadowoleni z życia. W restauracji serwują smaczne, tradycyjne jedzenie - po wysiłku fizycznym należy się solidny posiłek, a żaden szanujący się Francuz nie zapomina o potrzebach ciała. W dodatku są przecież na wsi - jajka prosto od kury, mleko prosto od krowy, warzywa i owoce trafiają na talerz bezpośrednio z ogrodu, zapach świeżo zerwanych ziół pobudza apetyt. Paniom proponuje się dania lżejsze ? aktorki i modelki wybierają raczej delikatne kurczę z ziołami niż kotlety jagnięce, w których gustują mężczyźni. Nikt nie oczekuje kuchni wykwintnej, ale francuskie standardy muszą zostać zachowane. Grupa przyjaciół pogrąża się w rozmowie ? o pogodzie, jedzeniu, sztuce...
