We Florencji, czyli mieście kwiatów (od łac. flos - kwiat), zabawa zaczynała się w wigilię 1 maja i trwała prawie cały miesiąc. Grupy młodych mężczyzn i kobiet chadzały po ulicach, śpiewając serenady i piosenki zwany maggiolate. Na czele pochodu szedł młodzieniec niosący w ręku il Majo, kwitnącą gałązkę ozdobioną kokardami symbolizującymi wiosnę. Był też zwyczaj wieszania gałązek i kwiatów w oknach i na drzwiach domu ukochanej dziewczyny. Mimo to do dzisiaj przetrwała we Florencji tradycja, w myśl której nie należy żenić się w maju. Jest to konsekwencją ślubowania złożonego Najświętszej Maryi Pannie przez mieszkanki Florencji podczas straszliwej epidemii dżumy w 1348 roku. Florentynki zobowiązały się wówczas, że nie będą wychodzić za mąż właśnie w tym najpiękniejszym i najbardziej kochanym miesiącu.
Dla mnie maj to także całe bogactwo zielonych warzyw, akurat tych, które najbardziej lubię: młody bób, zielony groszek, mała cukinia... Jednym z najwspanialszych majowych dań jest ser pecorino z pierwszym młodym bobem: na desce układamy duży kawałek świeżego pecorino i stawiamy koszyk z bobem. Każdy stołownik obiera swój bób i wkłada go do ust razem z kawałkiem sera skropionego kroplą oliwy. Niebo w gębie!
Il minestrone di primavera to przepis mego serdecznego przyjaciela i wytrawnego smakosza Bernarda Gondi. Ten potomek jednej z najsławniejszych rodzin florenckich, do której należał między innymi słynny kardynał de Retz, jest entuzjastą dobrego wina (które produkuje) oraz dobrego jedzenia (które przygotowuje osobiście). Bardzo sobie cenię zaproszenia na kolację do jego domu: Bernardo i jego żona Vitttoria podają swoim gościom dania proste, ale wyrafinowane zarazem, zgodnie ze starą florencką tradycją, która unika ostentacji, ale kładzie nacisk na jakość wyłącznie sezonowych produktów perfekcyjnie przygotowanych.
Ta zupa powinna być dosyć gęsta (ale nie przesadnie), a jarzyny ugotowane w sam raz.
