? Kiedy będziesz gotowała coś ze mną? A nie tylko z Cosimą czy z Flavią? ? tak pobrzmiewa od dłuższego czasu pytanie mego najmłodszego dziecka, Stanisława, lat (prawie) jedenaście. Staś od małego ma bardzo zdecydowane poglądy kulinarne. Sera na przykład nie znosi (parmezan to jego główny wróg), no chyba że to mozzarella. Wędliny? Też nie bardzo, ale ostatnio mówi z nostalgią o salamino ferrarese, którego próbował we Włoszech. I rzuca się też na kabanosy. Spytałam go o listę dań, które smakują mu najbardziej na świecie. Wymienił: ossobuchi alla milanese, spaghetti z masłem (oczywiście bez sera) albo sosem pomidorowym, tatara (przyrządzonego przez Tatę), lody (ale tylko we Włoszech), risotto z kiełbasą i radicchio, panierowanego kurczaka (najbardziej tego, który przyrządza Antonina w Calcinai), ?pizzę mojej mamy? (czyli moją). A potem westchnął i dodał: ? Ale najbardziej ze wszystkich lubię pane, olio e sale (chleb z oliwą i solą).
Kiedy w końcu wkroczyliśmy razem do kuchni, zaczęliśmy od robienia pizzy. Pomyślałam, że dzieci lubią zagniatać, wyrabiać i patrzeć, jak rośnie ciasto. Pewnego dnia spróbowaliśmy usmażyć coccoli, kuleczki z ciasta na pizzę, ale z dodatkiem roztopionego masła lub smalcu. We Florencji nazywają się właśnie coccoli, w Prato ficattole, a gdzie indziej we Włoszech ? donzelle. Jak zwał, tak zwał: coccoli są pyszne! Tradycyjnie podaje się je z cienkimi plasterkami wędlin i serem stracchino.
Ponieważ Staś ma, niestety, alergię na czekoladę, szukamy deserów, które i bez niej byłyby równie smaczne. Chwała Bogu, istnieje tort bezowy z bitą śmietaną i truskawkami, obowiązkowy na jego urodzinach w maju. No i jest także prosta Torta di Navacchio, którą dobrze pamiętam z własnego dzieciństwa.
Oprócz ciast, chleba i pizzy pichcimy też dania ?antyczne?, które przygotowujemy na lekcje historii w szkole. Żeby zilustrować, co jedli Rzymianie, znaleźliśmy przepis Apicjusza na daktyle w miodzie, faszerowane orzechami (my użyliśmy śliwek i migdałów). Czekam, aż przyj-dzie czas na kuchnię średniowiecza, renesansu i na Obiady Czwartkowe Stanisława Augusta. Wszystko przed nami...
