Żałuję, że ostatnio mam tak mało czasu, żeby zobaczyć się z kimkolwiek. Może się starzeję... Przecież jeszcze parę lat temu organizowałam spotkania z przyjaciółkami dosyć regularnie, a moje 25 lat w Polsce obchodziłam w ścisłym gronie kobiecym (wszystkie znajome były cudzoziemkami, które wyszły za mąż za Polaków), w restauracji mojej przyjaciółki Joasi Pawełczak.
W zależności od towarzystwa, pory roku i zapotrzebowania, mam w zanadrzu dość dużo dań, które łączę w różnych konfiguracjach.
Jedno z moich ulubionych to Simpson Cheese albo też Mrs. Simpson?s Cheese (ser pani Simpson), przepis mojej babci Kate Abbott. Potrawa ta jest podobna do fondue, ale ma w sobie coś bardziej wyrafinowanego. Może z powodu dużej ilości parmezanu. Tuż przed podaniem można dodać małą łyżeczkę pasty truflowej, ale jest znakomita także bez niej. Każdy bierze goracą grzankę i łyżką nakłada sobie gęsty krem serowy. Do tego kieliszek białego wina i dużo śmiechu!
Od paru lat mnożą mi się koleżanki, które niechętnie jadają mięso. Pasztet z cieciorki i czerwonej fasoli można zrobić bardzo szybko i... jest niezwykle smaczny! Jeżeli jednak taki pasztet wyda się wam zbyt mdły, mostarda, czyli ostra konfitura z pomarańczy i cebuli, rozstrzygnie wątpliwości na tak. Podając ją do pasztetu, będziemy mieli bardzo smaczny kontrapunkt. Owa mostarda jest również idealnym dodatkiem do deski wędlin i serów.
Do tego, rzecz jasna, butelka dobrego czerwonego wina.
We Włoszech najczęściej spotykałam się i spotykam z przyjaciółkami, żeby razem zjeść talerz makaronu, czyli, jak to mówimy, farsi due spaghetti. Lubię bardzo sos z anchois, też według przepisu mojej babci. Najlepsze są oczywiście anchois w soli, prosto z beczki ale z puszki też mogą być. Nie należy tylko zapominać o mieszance ziół (w szczególności liście selera odgrywają tu bardzo ważną rolę, cudownie wzbogacając smak) i nie nadużywać przecieru pomidorowego.
